การบวชในพระพุทธศาสนามีกี่ประเภทและคืออะไรบ้าง?

การบวชในพระพุทธศาสนามีสองประเภทหลัก ได้แก่ การบวชเป็นสามเณรหรือ "Pabbaja" และการบวชเป็นพระภิกษุหรือ "Upasampada" โดย "Pabbaja" หมายถึงการเป็นอิสระจากความกังวล ซึ่งแตกต่างจากชีวิตของฆราวาสที่สามารถเปรียบเทียบได้กับเส้นทางแคบที่ไม่เอื้ออำนวยต่อการแสวงหาความสมบูรณ์แบบเพื่อบรรลุนิพพาน การบวชเป็นสามเณรจึงเป็นขั้นตอนแรกในการเข้าสู่ชีวิตทางธรรม ในขณะที่ "Upasampada" หมายถึงการบรรลุ ซึ่งใช้ในกรณีของพระภิกษุหรือพระภิกษุณี ในช่วงเริ่มต้นของพระพุทธศาสนา ทุกคนที่เป็นศิษย์จะเป็นพระภิกษุ ไม่มีสามเณรในขณะนั้น เมื่อพระพุทธเจ้าทรงเริ่มต้นชีวิตทางศาสนา คำว่า "Pabbaja" ถูกใช้เพื่ออธิบายถึงการบวชเป็นสามเณร และต่อมาเมื่อพระพุทธเจ้าอนุญาตให้มีการบวชสามเณร คำนี้จึงถูกนำมาใช้ในการบวชสามเณร และคำว่า "Upasampada" ถูกใช้สำหรับการบวชพระภิกษุหรือพระภิกษุณี โดยสามเณรคนแรกในพระพุทธศาสนาคือ "Rahula" ซึ่งพระพุทธเจ้าอนุญาตให้บวชเป็นสามเณรเมื่อพระองค์กลับไปยังเมืองกบิลพัสดุเพื่อสอนบิดาและญาติของพระองค์ การบวชเป็นสามเณรหรือ "Pabbaja" มีขั้นตอนที่ชัดเจน เช่น การโกนศีรษะและเครา การสวมใส่จีวรที่ย้อมสีข้ามไหล่ การกราบต่ำที่เท้าของพระสงฆ์ และการนั่งบนส้นเท้าพร้อมกับมือประนม การบวชนี้ถือเป็นการเริ่มต้นชีวิตทางธรรมที่มุ่งหวังให้ผู้บวชได้มีโอกาสศึกษาและปฏิบัติธรรมเพื่อบรรลุความรู้แจ้งในอนาคต การบวชเป็นพระภิกษุหรือ "Upasampada" จะมีความหมายที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น เนื่องจากเป็นการบรรลุถึงสถานะที่สูงขึ้นในพระพุทธศาสนา ซึ่งผู้ที่บวชในระดับนี้จะต้องมีความรับผิดชอบและปฏิบัติตามพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด เพื่อให้สามารถนำพาตนเองและผู้อื่นไปสู่การหลุดพ้นจากทุกข์ได้อย่างแท้จริง