ความหมายของคำว่า "วิริยะ" ในภาษาบาลีคืออะไร?

คำว่า "วิริยะ" ในภาษาบาลีมีความหมายว่า ความพยายามหรือความมุ่งมั่นทั้งทางกายและทางใจ ซึ่งเป็นส่วนสำคัญในการปฏิบัติธรรมและการพัฒนาคุณธรรมในชีวิตประจำวัน วิริยะหมายถึงการพยายามที่จะทำความดีและการแสวงหาความสมบูรณ์แบบในทุกด้านของชีวิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการปฏิบัติตามหลักธรรมของพระพุทธศาสนา ในบริบทของการพัฒนาคุณธรรม วิริยะเป็นสิ่งที่จำเป็นในการรักษาคุณธรรมและป้องกันไม่ให้เราถอยหลังไปสู่ความไม่ดีหรือความขี้เกียจ หากเราไม่มีวิริยะ เราจะถูกกระแสของกิเลสและความไม่ดีดึงดูดให้เราทำสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ดังนั้น การมีวิริยะจึงเป็นการสร้างแรงผลักดันให้เรามุ่งมั่นทำความดีและพัฒนาตนเองอย่างต่อเนื่อง นอกจากนี้ วิริยะยังหมายถึงความกล้าหาญในการทำสิ่งที่ดี และการไม่ยอมแพ้ต่อความขี้เกียจ ซึ่งเป็นคุณสมบัติที่สำคัญในการดำเนินชีวิตอย่างมีคุณค่าและมีความหมาย